Mor salkımların altında, mor düşler kuruyordu çocuk.
Baş döndürücü kokuların içinde, her gece düşleriyle arkadaş oluyordu.
Mor bir bahçenin içinde, mor kapılı bir evde, mor bir ata biniyordu her gün…
Kimsenin yakalayamayacağı rüzgarla yarışan bir attı bu.
Onu en sevdiği mor yıldızların olduğu, mor ayına götürüyordu.
Ah mor salkımlı evi ne kadarda seviyordu.
Onu gökyüzünde ki tahtından izlemek en sevdiği düştü.
Keşke bütün çocukların düşler kurabileceği mor salkımlarla dolu evleri olsaydı…
Büyüyünce çocuklara mor salkımlarla dolu bir ormanda düşlerini özgürce yaşayacakları yuvalar yapacaktı.
Her gün onlarla birlikte ayın en güzel yüzünde tahtlarını kuracaklar ve mor salkım ormanını izleyeceklerdi.
Bu güzel düşün içinde kaybolup gideceklerdi…
Çocukluğunuzu saklasaydınız
Beyaz pamukların sıcaklığında.
Sonra bir sandığa gizleseydiniz
Yıllardan kaçırsaydınız
Ne zaman özleseniz itinayla çıkarıp sevseydiniz…
Mis gibi pamuklu şeker kokan pembe yanaklarını
Çamur olmuş ellerini
Papatyalar kokan tenini öpebilseydiniz…
Bilirsiniz karanlıktan korkar çocuklar
Pervanelerimi salacağım sandıklarınıza
Ürkmesin güzel yürekleri
Büyütebilsinler pamukların içinde
Filizlensinler yavaş yavaş
Pervanelerimle arkadaş…
Kader ELTUTAN
