Kalabalıklar içinde yalnız insanlarız. Yalnızlık bir tercih çoğu insan için. Psikologlara göre yalnız insanların daha akıllı olma eğilimleri olduğunu biliyor muydunuz?
Zaman bu insanlar için çok değerlidir. Kendi zamanlarına önem verdikleri gibi, başkalarının zamanlarına da saygı duyarlar. Yalnız takılmaları onların arkadaşlık kuramayacağı anlamına gelmez. Aksine çok candan ve çok çabuk arkadaşlık kurarlar.
Kendilerinin artı ve eksilerinin çok iyi farkındadırlar. Kendilerini büyük bir öz güvenle eleştirirler. Çok iyi empati kurar, kimsenin mükemmel olmadığını bilirler.
Psikanalist Donald Winnicott’a göre, “kendi başına olma kapasitesi” gelişmiş insanların yalnızlığı yıkıcı olmuyor, tam tersine yararlı ve üretici bir deneyime dönüşebiliyor. Ama bu kapasite gelişmemişse yalnızlık yıkıcı bir duruma dönüşüyor. Yalnızlık bazen ihtiyaç, bazen tercih, bazen de zorunluluk oluyor.
İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nden Uzman Psikolog Yeliz Polat yalnızlığı; “İnsanı tatmin eden sosyal ilişkilerin olmaması” şeklinde tanımlıyor.
Bu sosyal ilişkilerin niteliği önemli, yalnızlığı tercih eden insanlar için.
Nitelikli ve derin olmayan yüzeysel ilişkiler yaşayan insan, kalabalıklar içinde de yalnız hissedebiliyor.
Kendi başına olabilmenin özgürlüğünün farkına varabilen insan, kimseye ihtiyaç duymayan güçlü ve mutlu insanlardır.
Bir sigara yaktı kadın gecenin siyahında
Bir nefes çekti taa derinden
Düşündü düşündü…
Gülümsemesi mi çirkindi ?
En güzel gülümseme onun dudaklarındaydı
Kilolu muydu ?
Yoksa çirkin mi ?
Hayır onlarda değildi
Zeki miydi ?
Yoksa aptal mı ?
Kendini sigara dumanında gecenin siyahında
Yapayalnız neden bulmuştu ?
Saçlarında bir yığın beyazla
Sırlı aynasının karşısında
Sigaranın dumanını ve yansımasını izliyordu
Yüzüne düşen bukleler
Buğulu gözlerini kapatıyordu
Yaşanmışlığın hüznüydü gözlerindeki karanlık
Sevmedi gözlerindeki hüznü
Bu kim?
Bu ben miyim?
Hani nerde on sekizim
Hani nerde benim Polyanna yüreklim
Kendini gecenin siyahında hiç sevmemişti…
(Periler Ve Pervaneler Kitabımdan)
Kader ELTUTAN
